Oude bekenden & nieuwe namen

Dit is een verslagje van zaterdag:

 

Oude bekenden en nieuwe namen

Zoals ik gisteren al schreef: we zijn in Venda, en dat hebben we vandaag geweten! We bivakeren op de heuvel (het koppie) waar ook de bijbelschool is. De campers konden met enig pas en regelwerk keurig naast elkaar geparkeerd worden en verder zijn er twee gastenhuisjes tot onze beschikking. Meteen al toen we gisteren van die huisjes de sleutels kregen bleek dat de huisjes namen dragen van mensen die veel voor de kerk hier betekenen. En zo mag Ge zich nu (samen met zijn collega Arjan Hilbers) verheugen in een huis dat naar hen genoemd is: het Drayer/Hilbers huis!

Vanwege de indeling was het echter niet handig dat Ge en ik daar gingen slapen, maar Matthijs en Elise zijn ook Drayers, dus het blijft in de familie :).

Vanmorgen zijn we allemaal een beetje langzaam opgestart. Even wennen aan de nieuwe omgeving. Maar al gauw zat de stemming er weer in. We hadden al wel gemerkt dat er in de grote hal van de bijbelschool allerlei bedrijvigheid was en rond het middaguur bleek waarom. Er was een cursus geweest en die zou nu worden afgesloten met een ceremonie, waarbij ook wij van harte werden uitgenodigd. Het was voor ons ontzettend leuk om zoveel oude bekenden te ontmoeten, en op een gegeven moment kwam de ceremoniemeester ons vertelen dat we naar binnen moesten gaan en dat we als gezin op het podium moesten gaan zitten. Dat was wel even schrikken - we waren allemaal in onze vakantie tenue's en binnen bleek het een hele sjieke bedoening met prachtig gedekte tafels en mensen die allemaal nette kleren aan hadden. Ons protest mocht niet baten en zo zaten we voor in de zaal op het podium en werden verwelkomd als hele speciale gasten. We besloten om het allemaal maar over ons te laten komen en ervan te genieten.

Punt 4 op het " very short programme"  was een speciale taak voor Ge: het bleek dat hij zijn eigen huisje mocht openen. Dus toen punt 4 aan de beurt was stond het hele gezelschap op en vertrok naar de huisjes. Dat leverde nog een bijzondere situatie op: Elise was in het huisje gebleven omdat Steff net lekker aan het slapen was. Toen we bij het huisje aankwamen bleek dat zij en Steff keurig binnen waren "opgesloten"  en dat de deur mooi versierd was met een lint dat dus door Ge moest worden doorgeknipt. Eerst werd er nog een mooi lied gezongen, Ge sprak een paar woorden en knipte het lint door om vervolgens te zeggen dat de mensen dit huisje niet mochten bekijken omdat zijn kleinzoon daar te slapen lag. Geen nood, het huisje waar wij zelf hadden geslapen mocht een ieder gaan bekijken, en zo gebeurde.

Na dit alles werden we uitgenodigd om deel te nemen aan de uitgebreide lunch, dat was wel een heel onverwacht groot feest!

's Avonds waren we uitgenodigd bij onze Venda oma en tante Vho Rebecca en Vho Aggie. Ook dat werd weer een hele bijzondere avond waar Lotte een mooi verslagje over heeft geschreven:

 

Gister toen we aankwamen bij Vho-Aggie waren er nog meer meisjes die bij haar wonen (nichten, dochters, kleindochters) die zij ook allemaal beschouwd als haar kinderen. We gingen naar binnen en toen kregen we een kopje thee aangeboden. Daarna, toen we klaar waren, gingen we gewoon even kletsen en werd er van alles verteld. Toen Vho-Rebecca kwam werden er heeeel veel pannen op de tafel gezet. Toen gingen we eten. Elise, Ivan,  Jasper, Steff en ik  moesten nog een Vendanaam krijgen. Voor het eten waren de namen van Steff en Jasper al bekend en die van ons werden na het eten bekend gemaakt. Steeds als er een naam was gegeven ging er een vrouw op de grond liggen, dat is officieel groeten en daarna gingen ze met die naam een liedje zingen. Dat was allemaal a capella en heel mooi!

Zo heten we nu: Lotte: Wamashudu - begenadigde, Elise: Vhafunwa - geliefde, Steff: Vhugala - heerlijkheid, Ivan: Mulweli - strijder en Jasper: Vhuwavho - goedertierenheid.

Mooi he?