Een heel bijzondere zondag
Door: Lotte & Rinske
04 Augustus 2015 | Zuid-Afrika, Thohoyandou
Een hele bijzondere zondag.
Toen Ge en ik het idee kregen om in Venda een dankdienst te houden voor ons 40-jarig huwelijksfeest hadden we natuurlijk eerst contact opgenomen met de dominee van de Makwarela gemeente. Die had ons verzoek met de kerkenraad besproken en daar kwam een voorstel uit: samen met de gemeente God dankzeggen voor die 40 jaar en dan na de dienst koffie / thee met wat lekkers. Oftewel " light refreshments".
Alles werd goedgekeurd en zou worden geregeld.
Al zaterdagavond hadden we het idee dat er veel meer geregeld was dan waar we om gevraagd hadden. Toen we nog bij Vho Aggie waren kwam er ineens nog meer visite, o.a. een man met een enorme camera die vroeg of hij ons mocht interviewen. Er werd een ad hoc studio ingericht in de garage en Ge en ik werden uitgebreid bevraagd over het hoe en waarom van ons huwelijk en hoe dat nou zat dat we dit in Venda wilden vieren.
Ook de kinderen met hun gezinnen werden geinterviewd en er werden foto's gemaakt.
De dienst zou om 09.00 beginnen en toen we arriveerden stond er al een heel comite op ons te wachten.
Onder luid gezang werden we de kerk - die prachtig versierd was - ingevoerd.
Ik laat Lotte even aan het woord:
Vandaag gingen we naar de kerk. En de dienst was niet zomaar een dienst.... Het was een dienst speciaal voor opa en oma. Dus de hele kerkzaal was helemaal mooi gemaakt, de stoelen hadden allemaal een wit laken er overheen met een paarse strik en de mensen zongen heel mooi a capella. Het was echt supercool! Het duurde wel heel erg lang.....
Het was een belevenis van begin tot eind. Alle gemeentes die onder de Makwarela gemeente vallen hadden iets voorbereid, er waren heel veel gasten - waaronder de hoofdman van het gebied en er werd gezongen en gedanst.
De dominee hield een gloedvolle preek over het huwelijk en hield de gemeente voor dat ze een voorbeeld moesten nemen aan onze 40 jaar. Gelukkig werd het wel in perspectief gezet door het feit dat hij benadrukte dat ons ook geen 40 jaar gegund zou zijn zonder de zegen van de Heer.
Na de dienst volgde er een " celebration". De beamer werd aangezet en jawel, daar kwamen ineens allemaal foto's van ons gezin die ze overal vandaan hadden gehaald. Bron bleek natuurlijk Aggie en Rebecca die in de jaren dat ze ons nu al kennen natuurlijk heel veel foto's van ons gezin hebben verzameld. Verder werd er een speciaal moment ingelast om ons interview te tonen - met meteen daarna de mededeling dat de gemeente de dvd kon bestellen zodat iedereen het nog eens rustig thuis kon bekijken ;).
Ge en ik werden op een gegeven moment door twee dames in traditionele dracht begroet en daarna werden we vriendelijk verzocht met deze dames de kerk te verlaten. In de consistorie kreeg Ge een nieuw overhemd aan en ik werd gekleed in minwenda - de traditionele vrouwendracht. Compleet met sieraden.
Toen moesten we weer terug in de kerk, maar ditmaal als bruidspaar. Vooruitgegaan door de dansende "kleed" dames, met daarvoor nog een oude dame die op traditionele wijze de weg voor ons bereidde door al dansend en tongklakkend het pad te openen.
Vervolgens moesten we samen de taart (in de vorm van een bijbel) aansnijden en alle hooggeplaatsten (waaronder Corjan, als onze oudste) een stukje aanbieden. Daarna werd de taart opgesneden en werd de hele gemeente voorzien. Het was een gigantisch feest, waarbij we vooral ook erg genoten van onze twee kleine kanjers die er natuurlijk helemaal niets van begrepen maar haarfijn aanvoelden dat het feest was. Het lekkere was dat ze gewoon heerlijk heen en weer konden lopen, en op een gegeven moment zelfs prachtig voor in de kerk mee stonden te dansen! Toen de hele ceremonie werd afgesloten met gebed stond Jasper voor de man die het gebed deed en verklaarde: kijk mama, die meneer is een beetje moe!
Geen Venda feest zou compleet zijn zonder maaltijd, en dus kregen we na de dienst een uitgebreide lunch - de hoge gasten in de consistorie en de rest van de gemeente gewoon lekker buiten op het grasveld rond de kerk.
Zoals Lotte al schreef,: het duurde lang, maar iedereen was het er over eens dat we ons geen minuut hebben verveeld.
Toen Ge en ik het idee kregen om in Venda een dankdienst te houden voor ons 40-jarig huwelijksfeest hadden we natuurlijk eerst contact opgenomen met de dominee van de Makwarela gemeente. Die had ons verzoek met de kerkenraad besproken en daar kwam een voorstel uit: samen met de gemeente God dankzeggen voor die 40 jaar en dan na de dienst koffie / thee met wat lekkers. Oftewel " light refreshments".
Alles werd goedgekeurd en zou worden geregeld.
Al zaterdagavond hadden we het idee dat er veel meer geregeld was dan waar we om gevraagd hadden. Toen we nog bij Vho Aggie waren kwam er ineens nog meer visite, o.a. een man met een enorme camera die vroeg of hij ons mocht interviewen. Er werd een ad hoc studio ingericht in de garage en Ge en ik werden uitgebreid bevraagd over het hoe en waarom van ons huwelijk en hoe dat nou zat dat we dit in Venda wilden vieren.
Ook de kinderen met hun gezinnen werden geinterviewd en er werden foto's gemaakt.
De dienst zou om 09.00 beginnen en toen we arriveerden stond er al een heel comite op ons te wachten.
Onder luid gezang werden we de kerk - die prachtig versierd was - ingevoerd.
Ik laat Lotte even aan het woord:
Vandaag gingen we naar de kerk. En de dienst was niet zomaar een dienst.... Het was een dienst speciaal voor opa en oma. Dus de hele kerkzaal was helemaal mooi gemaakt, de stoelen hadden allemaal een wit laken er overheen met een paarse strik en de mensen zongen heel mooi a capella. Het was echt supercool! Het duurde wel heel erg lang.....
Het was een belevenis van begin tot eind. Alle gemeentes die onder de Makwarela gemeente vallen hadden iets voorbereid, er waren heel veel gasten - waaronder de hoofdman van het gebied en er werd gezongen en gedanst.
De dominee hield een gloedvolle preek over het huwelijk en hield de gemeente voor dat ze een voorbeeld moesten nemen aan onze 40 jaar. Gelukkig werd het wel in perspectief gezet door het feit dat hij benadrukte dat ons ook geen 40 jaar gegund zou zijn zonder de zegen van de Heer.
Na de dienst volgde er een " celebration". De beamer werd aangezet en jawel, daar kwamen ineens allemaal foto's van ons gezin die ze overal vandaan hadden gehaald. Bron bleek natuurlijk Aggie en Rebecca die in de jaren dat ze ons nu al kennen natuurlijk heel veel foto's van ons gezin hebben verzameld. Verder werd er een speciaal moment ingelast om ons interview te tonen - met meteen daarna de mededeling dat de gemeente de dvd kon bestellen zodat iedereen het nog eens rustig thuis kon bekijken ;).
Ge en ik werden op een gegeven moment door twee dames in traditionele dracht begroet en daarna werden we vriendelijk verzocht met deze dames de kerk te verlaten. In de consistorie kreeg Ge een nieuw overhemd aan en ik werd gekleed in minwenda - de traditionele vrouwendracht. Compleet met sieraden.
Toen moesten we weer terug in de kerk, maar ditmaal als bruidspaar. Vooruitgegaan door de dansende "kleed" dames, met daarvoor nog een oude dame die op traditionele wijze de weg voor ons bereidde door al dansend en tongklakkend het pad te openen.
Vervolgens moesten we samen de taart (in de vorm van een bijbel) aansnijden en alle hooggeplaatsten (waaronder Corjan, als onze oudste) een stukje aanbieden. Daarna werd de taart opgesneden en werd de hele gemeente voorzien. Het was een gigantisch feest, waarbij we vooral ook erg genoten van onze twee kleine kanjers die er natuurlijk helemaal niets van begrepen maar haarfijn aanvoelden dat het feest was. Het lekkere was dat ze gewoon heerlijk heen en weer konden lopen, en op een gegeven moment zelfs prachtig voor in de kerk mee stonden te dansen! Toen de hele ceremonie werd afgesloten met gebed stond Jasper voor de man die het gebed deed en verklaarde: kijk mama, die meneer is een beetje moe!
Geen Venda feest zou compleet zijn zonder maaltijd, en dus kregen we na de dienst een uitgebreide lunch - de hoge gasten in de consistorie en de rest van de gemeente gewoon lekker buiten op het grasveld rond de kerk.
Zoals Lotte al schreef,: het duurde lang, maar iedereen was het er over eens dat we ons geen minuut hebben verveeld.
-
04 Augustus 2015 - 15:05
Marike:
Hoi lieve schatten wat een prachtige belevenis en zo verdiend! en Extra bijzonde rlijkt me na de afgelopen spannende tijd! Geniet ze verder! -
04 Augustus 2015 - 16:45
Martha:
Ah wat mooi zeg! Geweldig om dit zo met elkaar te kunnen vieren! Ben zo benieuwd naar de foto s!liefs -
04 Augustus 2015 - 18:06
Wil:
Het klinkt als één groot feest! Heerlijk voor jullie!
xx -
04 Augustus 2015 - 18:44
Catharina:
Wat klinkt dit als een heel bijzondere gebeurtenis! ! Een ervaring om te koesteren. -
04 Augustus 2015 - 20:50
Mamma :
Wat een mooie ervaring voor jullie om deze dienst mee te mogen maken.
Lieve groeten van hier! xxx -
04 Augustus 2015 - 21:54
Hans:
Als je het verhaal leest, ben je er gewoon bij. Mooi. -
06 Augustus 2015 - 22:54
To & Henk:
Wat een onvergetelijke momenten voor jullie en voor de (klein)kinderen. We hadden graag om een hoekje gekeken. Ook zo hebben we een goede indruk gekregen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
